Το 1904 στα νοτιοδυτικά της πεδιάδας, σ' έναν αγρό το **Ιωάννη Δημόπουλου (Δημοργουάννη) στον απάνω Κάμπο, ανακαλύφθηκε μνήμα Αιτωλών, το οποίο αποτελείται από διαδρόμους και δύο νεκρικούς θαλάμους. Έξω από τον τάφο βρέθηκε αετόμορφη πλάκα σπασμένη με επιτύμβια επιγραφή «ΚΙΑΣ ΟΛΕΜΑΙΟΥ»μνήμα Πτολεμαίου.
Επίσης βρέθηκαν μια χρυσή λαβή ξίφους, ένα βραχιόλι, πολλά χρυσά φύλλα στεφάνου, οφιοειδές ενώτιο και άλλα αντικείμενα. Επίσης μια χρυσή σφαίρα σε σχήμα αυγού, το οποίο βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Επίσης στα Παλιάμπελα βρέθηκαν παλιότερα μνήματα τα οποία καταστράφηκαν από τους καλλιεργητές των νεότερων χρόνων. Ως επίσης Τουρκικά μνήματα βρέθηκαν και στην θέση κτίρια και τα οποία εξαφανίστηκαν με το πέρασμα των χρόνων.
Στη θέση «Πόργιαρι» και στο μήλο του Γ.Μακρυγιάννη βρέθηκε πλάκα με την υπογραφή «ΚΡΙΝΟΛΑΟΥ». Στον Απάνω Κάμπο βρέθηκαν ίχνη Αρχαίου Θεάτρου. Τα παρά πάνω ευρήματα φανερώνουν ότι στις όχθες του Εύηνου αναπτύχθηκαν αξιόλογοι αρχαίοι οικισμοί.
Το χωριό παλαιότερα είχε τρεις νερόμυλους στους οποίους οι Στρανωμίτες και οι κάτοικοι των γύρω χωριών άλεθαν τα γεννήματά τους. Οι δύο νερόμυλοι ήταν στα Διπόταμα και ο ένας στον Κάτω Κάμπο. Ο νερόμυλος του Βασίλη Μπούρμπουλα λειτούργησε μέχρι το 1972, όταν εγκαταλείφθηκε. Ο μύλος μπορεί να αναστηλωθεί για να θυμίζει στις νεότερες γενεές τη βιοτεχνική δραστηριότητα των προγόνων μας.Ένα τέτοιο έργο σε συνδυασμό με το σπάνιο φυσικό τοπίο με τα πλατάνια και την πυκνή βλάστηση στις όχθες του Εύηνου θα βοηθούσε στην ανάπτυξη του αγρό-τουρισμού στην περιοχή. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου αρχικά κτίστηκε το 1845, αλλά κάηκε το 1948 και ξανακτίστηκε. Στο παρεκκλήσι «Παναγούλα» υπάρχουν βυζαντινές εικόνες. Η Λουτροπηγή Λουτρά Στάχτης ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Κοντά στην πηγή έχει βρεθεί μαρμάρινο ανάκλιντρο, πιθανόν ελληνιστικής εποχής, ενώ σώζονται ακόμη και σήμερα ίχνη των αρχαίων λουτρικών εγκαταστάσεων. Σήμερα υπάρχουν εγκαταστάσεις λουτρικού συγκροτήματος, καθώς και εγκαταστάσεις παραμονής λουομένων. Προσφέρουν τη δυνατότητα λουτροθεραπείας σε ατομικούς και κοινούς λουτήρες, για όσους έχουν παθήσεις του δέρματος, νεφρικές διαταραχές ή λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και αρθρίτιδες. Διαθέτουν ξενώνα, εστιατόριο, καφενείο. Λειτουργούν τους καλοκαιρινούς μήνες. Για να φθάσετε στη Στράνωμα υπάρχουν δύο οδικές προσβάσεις. Ο επαρχιακός δρόμος Ναύπακτος - Παλαιόπυργος - Σίμος - Δορβιτσιά - Στράνωμα, 45 χιλιομέτρων και ο δρόμος Θέρμος – Αβαρίκος - Πόρος Ριγανίου - Λουτρά Στάχτης - Στράνωμα 20 χιλιομέτρων.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ναυπακτιακά Μελετήματα, σελίδα 98»
Επίσης βρέθηκαν μια χρυσή λαβή ξίφους, ένα βραχιόλι, πολλά χρυσά φύλλα στεφάνου, οφιοειδές ενώτιο και άλλα αντικείμενα. Επίσης μια χρυσή σφαίρα σε σχήμα αυγού, το οποίο βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.
Επίσης στα Παλιάμπελα βρέθηκαν παλιότερα μνήματα τα οποία καταστράφηκαν από τους καλλιεργητές των νεότερων χρόνων. Ως επίσης Τουρκικά μνήματα βρέθηκαν και στην θέση κτίρια και τα οποία εξαφανίστηκαν με το πέρασμα των χρόνων.
Στη θέση «Πόργιαρι» και στο μήλο του Γ.Μακρυγιάννη βρέθηκε πλάκα με την υπογραφή «ΚΡΙΝΟΛΑΟΥ». Στον Απάνω Κάμπο βρέθηκαν ίχνη Αρχαίου Θεάτρου. Τα παρά πάνω ευρήματα φανερώνουν ότι στις όχθες του Εύηνου αναπτύχθηκαν αξιόλογοι αρχαίοι οικισμοί.
Το χωριό παλαιότερα είχε τρεις νερόμυλους στους οποίους οι Στρανωμίτες και οι κάτοικοι των γύρω χωριών άλεθαν τα γεννήματά τους. Οι δύο νερόμυλοι ήταν στα Διπόταμα και ο ένας στον Κάτω Κάμπο. Ο νερόμυλος του Βασίλη Μπούρμπουλα λειτούργησε μέχρι το 1972, όταν εγκαταλείφθηκε. Ο μύλος μπορεί να αναστηλωθεί για να θυμίζει στις νεότερες γενεές τη βιοτεχνική δραστηριότητα των προγόνων μας.Ένα τέτοιο έργο σε συνδυασμό με το σπάνιο φυσικό τοπίο με τα πλατάνια και την πυκνή βλάστηση στις όχθες του Εύηνου θα βοηθούσε στην ανάπτυξη του αγρό-τουρισμού στην περιοχή. Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου αρχικά κτίστηκε το 1845, αλλά κάηκε το 1948 και ξανακτίστηκε. Στο παρεκκλήσι «Παναγούλα» υπάρχουν βυζαντινές εικόνες. Η Λουτροπηγή Λουτρά Στάχτης ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Κοντά στην πηγή έχει βρεθεί μαρμάρινο ανάκλιντρο, πιθανόν ελληνιστικής εποχής, ενώ σώζονται ακόμη και σήμερα ίχνη των αρχαίων λουτρικών εγκαταστάσεων. Σήμερα υπάρχουν εγκαταστάσεις λουτρικού συγκροτήματος, καθώς και εγκαταστάσεις παραμονής λουομένων. Προσφέρουν τη δυνατότητα λουτροθεραπείας σε ατομικούς και κοινούς λουτήρες, για όσους έχουν παθήσεις του δέρματος, νεφρικές διαταραχές ή λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και αρθρίτιδες. Διαθέτουν ξενώνα, εστιατόριο, καφενείο. Λειτουργούν τους καλοκαιρινούς μήνες. Για να φθάσετε στη Στράνωμα υπάρχουν δύο οδικές προσβάσεις. Ο επαρχιακός δρόμος Ναύπακτος - Παλαιόπυργος - Σίμος - Δορβιτσιά - Στράνωμα, 45 χιλιομέτρων και ο δρόμος Θέρμος – Αβαρίκος - Πόρος Ριγανίου - Λουτρά Στάχτης - Στράνωμα 20 χιλιομέτρων.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ναυπακτιακά Μελετήματα, σελίδα 98»
Σημείωση**Ο Δημοργουάννης ήταν Παππούς μου
