Ιδιωτικός βίος στο χωριό

Γέννηση:

Στα παλιά τα χρόνια κατά τη γέννηση του πρώτου παιδιού στην οικογένεια γίνονταν οι παρακάτω εκδηλώσεις:
Αν γεννιόταν αγόρι συγκεντρώνονταν στο σπίτι οι συγγενείς και έκαναν γλέντι, ενώ αν γεννιόταν κορίτσι δε γινόταν καμία εκδήλω­ση. Στη συνέχεια κερνούσαν το παιδί χρήματα, ο δε παππούς έδινε στο πρώτο εγγόνι του, σαν ενθύμιο ένα αρχαίο κειμήλιο.
Στο αγόρι πρόσφερε κανένα παράσημο από το στρατό ή ένα σουγιά από το πανηγύρι ή ένα χωράφι.
Παρατηρούσαν το αγόρι αν έχει κορυφή στα μαλλιά του. Και εάν μεν είχε μία κορυφή πίστευαν ότι θα γεννηθεί και δεύτερο αγόρι και όταν θα μεγαλώσει θα παντρευτεί μία φορά.
Εάν είχε δύο κορυφές θα γεννηθούν δίδυμα και θα παντρευτεί δύο φορές.
Για τα παραμορφωμένα και αλλήθωρα παιδιά πίστευαν παλιότε­ρα ότι γίνονταν από τις πρακτικές μαμές. Πρακτικές μαμές παλιό­τερα στο χωριό ήταν: η Σπυριδούλα Αποστολοπούλου, η Ρίνα Μπούρμπουλα, η Κωστούλα κ.ά.
Για τη διευκόλυνση του τοκετού χρησιμοποιούσαν κυρίως ζε­στά.
Κατά τη γέννηση αν ερχόταν στο σπίτι κανένας ταξιδιώτης έπρεπε να του ρίξουν φωτιά στην πόρτα, να πατήσει επάνω και τό­τε να δει τη λεχώνα. Έτσι πίστευαν ότι φυλάγεται από τα ξωτικά. Η λεχώνα απαγορευόταν να βγει έξω από το σπίτι μετά τη δύση του ηλίου και το μεσημέρι για σαράντα μέρες. Επίσης απαγορευόταν να πλένει τα ρούχα του μωρού μεσημέρι στη βρύση και να έχει απλω­μένα ρούχα έξω από το σπίτι το βράδυ.
Όλα αυτά γινόντουσαν γιατί πίστευαν πίστευαν ότι τα δαιμονικά κυνηγούν πολύ τη λεχώνα.
Στις σαρά­ντα μέρες γινόταν ο σαραντισμός στην εκκλησία του χωριού και η λεχώνα ήταν ελεύθερη.
Αν κάποιο μωρό τύχαινε και πέθαινε αβάφτιστο δεν Το έθαβαν στο νεκροταφείο, αλλά το καταπλάκωναν με πέτρες σε κάποιο ερημικό μέρος (τρόχαλος). Πίστευαν δε ότι το μωρό αυτό γινόταν ξω­τικό (χαμοδράκι) και έκλαιγε τη νύχτα ή το καταμεσήμερο.
Βάφτιση :

Η βάφτιση παλιότερα γινόταν μυστικά από τη μητέρα ή στην εκ­κλησία ή στο σπίτι.
Κατά την τέλεση του μυστηρίου η μητέρα περί­μενε απ’ έξω από την εκκλησία ή το σπίτι για να μην ακούσει το και­νούριο όνομα. Όποιος από τους παρευρισκόμενους άκουγε πρώτος το όνομα έτρεχε στη μητέρα, ανάγ­γειλε αυτό και η μητέρα τον κερνού­σε χρήματα (του έδινε συχαρίκια).
Νουνός στα δύο πρώτα παιδιά της οικογένειας ήταν υποχρεωτικά, εκτός αν δεν ήθελε, ο νουνός του πατέρα ή αυτός που στεφάνωσε το ανδρόγυνο. Συνηθιζόταν τα δύο πρώ­τα παιδιά να βαφτίζονται με το όνομα του παππού και της γιαγιάς (γονέων του πατέρα).
Μετά τη βάφτιση ακολουθούσε στο σπίτι γλέντι. Την πρώτη δε κοι­νωνία στο μωρό έπρεπε να τη δώσει έπρεπε ο νουνός
Όταν το παιδί γινόταν 6-7 χρονών ο νουνός έπρεπε να του πάρει τα φουντούκια. Τα φουντούκια ήταν παπούτσια και μια καλή φορεσιά. Τα φουντούκια τα πήγαινε κυρίως ο νουνός τις παραμονές του Πάσχα. Οι γονείς του παιδιού για να τον ευχαριστήσουν του έδιναν για δώρο ένα αρνάκι ή κατσικάκι, ή μια κουβέρτα